تنها نیستم من ...

هیچوقت دوست نداشتم از گلایه ها و دردهام بنویسم؛ همیشه از اینکه غممو به بقیه نشون بدم بیزار بودم. یادم نیست کجا خوندم ولی یادمه یه جایی نوشته بود هرچی غم و ناراحتی داری توی دلت خودت نگهدار تا خدا اونا رو رفع کنه. هیچکی نمیتونه بگه توی زندگیش غمی نداره. حتی اونی که ظاهرش خندونه هم ته دلش یه چیزی هست که غمشه. 

نمیدونم چرا امشب دارم اینارو مینویسم ، شاید چون نیاز به یه نوع تخلیه دارم. خدایا همیشه حرفای من و تو خصوصی بوده ولی یه امشبو ازت اجازه میخوام اینجا باهات درد و دل کنم. حرفام نه گله هست نه شکایت. فقط باید بنویسم.

خیلی وقته یاد گرفتم واسه هر خوشی و ناخوشیه زندگیم بگم شکرت. همیشه هوامو داشتی. خیلی جاها زود دستمو گرفتی و نذاشتی بیراهه برم. بهترین بنده هاتو سر راهم قرار دادی. من هر چقدر بگم شکرررت بازم کم گفتم. واست به معنای واقعی بندگی نکردم. خیلی وقتا کوتاهی کردم ولی زود به خودم اومدم. اگه غم توی زندگیم داشتم ، مشکلات کلافم کردن ، یا به آخر خط رسیدم فقط تو بودی که کمکم کردی. وقتی همه ی درا به روم بسته بود تو بودی که اون در بازو نشونم دادی. وقتی تنهای تنهای بودم فقط تو بودی که دلم بهت گرم بود. وقتی بزرگترین غمارو داشتم تو بودی همشونو از بین بردی. حالا با این همه خوبیت بگو چجور جبران کنم؟ چیکار کنم که لایق این همه خوبی بشم؟

من خیلی کمتر از اونم که ادعای مسلمون واقعی بودنو بکنم چون هنوزم خیلی کاستیا دارم.ولی با تمام وجودم حست کردم و میکنم. تمام سعی و تلاشم اینه توی اون راهی قدم بذارم که فقط به تو نزدیک بشم. پس بازم کمکم کن از راهی که از تو دورم میکنه گذرم نیفته. کسی که تو رو از من میگیره سر راهم قرار نده و دورش کن. 

این چیزا رو ننوشتم که بگم من باخدا و با ایمانم . نه !!! اینا فقط حرفای دلمه. من تا مسلمون واقعی شدن خیلی فاصله دارم. این وبلاگ فقط واسه اینه که یادم نره بگم خدایا شکرت بخاطر همه چیز. 

این وبلاگ واسه این نیست که بقیه از روش قضاوتم کنن یا اینکه بخوام خودنمایی کنم  و بگم من خداشناسم.

واسه ی لایک و کامنتم این حرفا رو ننوشتم. گاهی آدم نیاز داره جایی خودشو خالی کنه. امشبم فقط اینجارو داشتم. 

خدایا شکرت به خاطر همه چیز.